Na podstawie uregulowań kodeksowych na czynności (ale i zaniechania dokonania czynności) przez komornika przysługuje skarga. Do jej rozpoznania właściwy jest sąd, przy którym działa komornik. Jeżeli natomiast do prowadzenia egzekucji został wybrany komornik poza właściwością ogólną, skargę rozpoznaje sąd, który byłby właściwy według ogólnych zasad.
W postanowieniu z dnia 21 maja 2010 roku Sąd Najwyższy trafnie przyjął, że: „Sąd rejonowy, rozpoznający skargę na czynności komornika, działa jako sąd pierwszej instancji” (sygn. akt III CZP 28/10), bowiem skarga na czynności komornika należy do tzw. innych, niedewolutywnych środków zaskarżenia. Wspomniana koncepcja koresponduje nie tylko z ugruntowanym orzecznictwem, ale i z brzmieniem art. 767(4) kodeksu postępowania cywilnego.
Niedawno podjętą uchwałą SN przesądził z kolei o skutkach wniesienia skargi do niewłaściwego sądu rejonowego (działającego jako sąd I instancji). Zgodnie z tezą przywołanej uchwały: „Skarga na czynność komornika wniesiona do sądu niewłaściwego miejscowo podlega przekazaniu sądowi właściwemu postanowieniem (art. 200 § 1 KPC); skargę wniesioną do sądu niewłaściwego miejscowo przed upływem przepisanego terminu uważa się za wniesioną z zachowaniem terminu” (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 5 listopada 2014 roku, sygn. akt III CZP 73/14).
Podsumowując, uznać należy, że wyrażone przez SN stanowisko, że w przypadku wniesienia skargi na czynności komornika do niewłaściwego miejscowo sądu rejonowego jest niezwykle korzystne dla wnoszącego skargę, ponieważ pozwala na dochowanie tygodniowego terminu na jej złożenie, nawet w przypadku omyłki w tym zakresie.
Orzeczenia:
- uchwała Sądu Najwyższego z dnia 5 listopada 2014 roku, sygn. akt III CZP 73/2014
- postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 21 maja 2010 roku, sygn. akt III CZP 28/2010
Podstawa prawna:
ustawa z dnia 17 listopada 1964 roku Kodeks postępowania cywilnego